سنتز و شناسایی نانوساختارهای سیلیکا-ترانس-پورفیرین و کاربرد آن به عنوان جاذب گازهای سولفوردی اکسید، هیدروژن سولفید و نیتروژن دی اکسید

لغت هیبرید در اصطلاح به معنای دورگه است و به گونه ای اطلاق می شود که از ترکیب شدن دو جزء مختلف ایجاد شده باشد. لفظ هیبرید در علم مواد نیز بی ربط به این قضیه نیست. مواد هیبریدی به موادی همگن گفته می شود که از مخلوط کردن دو نوع متفاوت از مواد در سطح میکروسکوپی تولید شوند، ماده ی جدید به دست آمده، دارای ویژگی هایی جدید نیز می باشد. ساختارهای هیبریدی در مقیاس نانو و در بعضی موارد در ابعاد مولکول ها ساخته می شوند. از سال 1984، با استفاده از فرایند سل-ژل گونه های زیادی از مولکول های آلی و معدنی درون شبکه های معدنی به طور فیزیکی و یا با برقراری پیوند کوالانسی محبوس شدند. از جمله ترکیبات آلی، مولکول های ماکروسیکل تتراپیرولی مانند پورفیرین ها، متالوپورفیرین ها و فتالوسیانین های مشابه آن ها هستند که به دلیل خواص نوری ویژه ای که دارند، توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده اند و در این زمینه می توانند مورد استفاده قرار بگیرند.مواد سیلیکا نانوحفره، را می توان زیر مجموعه ای از جاذب های هیبریدی آلی-معدنی دانست که یکی از پرکاربردترین جاذب ها برای به دام انداختن آلودگی های ناشی از گازهای سمی محسوب می شوند. اتم های نیتروژن در حلقه ی پیرولی در پورفیرین به عنوان سایت های لیگاند شونده عمل می کنند و جذب گاز، ناشی از خواص الکترون دهندگی قوی این نیتروژن ها می باشد.